۱۰ مهارت اساسی تاب آوری

مؤلفه های دهگانه تاب آوری

10 مهارت اساسی تاب آوری

کارگروه آموزش در رسانه تاب آوری ایران

۱۰ مهارت اساسی تاب آوری: هیچ مهارت واحدی وجود ندارد که از تاب آوری در افراد حمایت کند.

در عوض، توسعه یک ذهنیت تاب آور، مجموعه‌ای از ابزارها و مهارت‌ها برای مدیریت زمان‌های چالش‌برانگیز، و ایجاد یک محیط حمایت‌کننده و رشدگرا است (Boniwell & Tunariu، ۲۰۱۹؛ Neenan، ۲۰۱۸).

۱۰ مهارت تاب آوری زیر را می توان با مخاطبین به اشتراک گذاشت و توسعه داد تا به آنها کمک کند تاب آورتر شوند (داک ورث، ۲۰۱۶؛ پمبرتون، ۲۰۱۵؛ ساوتویک و چارنی، ۲۰۱۸):

حل مسئله

مهارت حل مسئله، توانایی شناسایی، تجزیه و تحلیل و تجزیه مشکلات و ایجاد راه حل های بالقوه است. سپس موثرترین آنها انتخاب و اجرا می شوند.

تعیین هدف

هدف گذاری شامل تعیین اهداف کاملاً تعریف شده و قابل دستیابی و سپس برداشتن گام های کوچک در جهت دستیابی به آنهاست. کار برای رسیدن به اهداف باعث ایجاد اعتماد به نفس و احساس موفقیت می شود که می تواند به تاب آوری کمک کند.

ارتباط موثر

این مهارت شامل یادگیری چگونگیِ بیان نیازها و احساسات به وضوح و قاطعانه و همچنین گوش دادنِ فعالانه به دیگران است.

تنظیم هیجانی و مدیریت استرس

از آنجایی که تنظیم هیجانی، توانایی کنترل و مدیریت هیجانات فرد به روشی سالم است (گراس، ۱۹۹۸)، رویکردهای خاص می توانند احساسات و استرس را مدیریت کنند. این موضوع شامل تمرین تکنیک های تمدد اعصاب (از جمله تمرکز حواس و تنفس عمیق)، بازنگری شناختی چالش ها و فشارها به عنوان فرصت، و درگیر شدن در فعالیت بدنی است.

ایجاد یک شبکه حمایت اجتماعی

این مهارت شامل ایجاد و حفظ یک شبکه مستحکم از روابط حمایتی با دوستان، خانواده و سایر افراد مورد اعتماد است.

تمرین مراقبت از خود

فعالیت‌های خودمراقبتی باید سلامت جسمی، عاطفی و روانی را تقویت کنند، از جمله پارامترهای اساسی این مهارت شامل: خواب کافی، داشتنِ یک رژیم غذایی سالم، ورزش منظم، و یافتن زمانی برای استراحت و انواع سرگرمی‌های مفید می شود.

توسعه معنا و هدف در زندگی

این مهارت شامل یافتن هدف و معنا در زندگی، چه در کار، چه در روابط، یا سایر فعالیت های شخصی است.

اتخاذ دیدگاه مثبت

پرورش نگرش مثبت و ذهنیت رشد ممکن است شامل تمرین قدردانی، تمرکز بر اتفاقات خوب در زندگی، اصلاح افکار منفی، و دیدن شکست ها به عنوان فرصت هایی برای رشد و یادگیری باشد، مسلماً در شرایطی که نگاه امیدوارکننده ای را حفظ کنید.

بهبود خودآگاهی

توسعه خودآگاهی شامل یادگیریِ درک افکار، احساسات و رفتارها برای بهبود پاسخ به استرس و ناملایمات و تشخیص زمان جستجوی حمایت است.

اتخاذ راهبردهای مقابله ای موثر

مکانیسم های مقابله ای سالم ممکن است شامل خودگویی مثبت، تجسم، ورزش، تمرکز بر هدف، حمایت اجتماعی، ذهن آگاهی و تکنیک های آرامش باشد.

افراد تاب آور معمولاً سازگارتر هستند، نسبت به تغییرات و تجربیات جدید باز و مبسوط هستند و زمانی که عقب‌نشینی‌ها را فرصت‌هایی برای یادگیری می‌بینند، دیدگاه سالمی اتخاذ می‌کنند (Neenan، ۲۰۱۸).

در طول چند دهه اخیر، تحقیقات جامع در مورد تاب آوری چندین عامل محافظتی و ترویجی را پیدا کرده است که برخی از افراد را تاب آورتر می کند. آنها شامل مهارت های خودتنظیمی، آموزش موثر، فرزندپروری خوب، ژنتیک، طرز فکر و منابع اجتماعی هستند (لوپز و همکاران، ۲۰۲۱).

تاب آورترین افراد احتمالاً از ترکیبی از این سیستم‌های حفاظتیِ اولیه انسانی بهره برده‌اند.

شایان ذکر است که تاب آوری یک ویژگی ثابت نیست، بلکه می تواند در طول زمان توسعه یافته و رشد کند.

بیایید به چگونگی بهبود تاب آوری بیاندیشیم.